Γνωρίζουμε ότι Freud υπήρξε ένας πρωτοπόρος ερευνητής στην εποχή του. Σήμερα εξάλλου συχνά υπογραμμίζεται η αναγκαιότητα της έρευνας στην ψυχανάλυση, καθώς μέσω αυτής θα εδραιωθεί η ψυχαναλυτική οπτική αναφορικά με με σύγχρονα ζητήματα που μελετώνται από όμορους κλάδους και θα ενισχυθεί η σύνδεση της ψυχαναλυτικής σκέψης με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι η σχέση της ψυχανάλυσης με τη σύγχρονη έρευνα χαρακτηρίζεται πολλές φορές από αμφιθυμία. Στο άρθρο αναγνωρίζεται και καταγράφεται αυτή η αντιξοότητα. Προτείνεται ότι οι ποιοτικές μεθοδολογίες έρευνας, οι οποίες εδραιώνονται τα τελευταία χρόνια στις κοινωνικές επιστήμες και εστιάζουν στην ποιότητα της βιωμένης εμπειρίας και την αναγνώριση της υποκειμενικότητας και δεν υποτάσσονται στην «τυραννία» των αριθμών και της «αντικειμενικότητας» μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να συνομιλήσουν ουσιαστικά με την ψυχανάλυση ώστε να επιτευχθεί η «επαναπροσέγγιση» και να βρεθεί ένα κοινά επωφελές πεδίο. Ως παράδειγμα πιθανής εφαρμογής αυτής της σύζευξης, παρουσιάζεται η Ερμηνευτική Φαινομενολογική Ανάλυση, μία σύγχρονη ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση, η οποία θεωρείται ότι μπορεί να προσφέρει υλικό κατάλληλο για ψυχοδυναμική κατανόηση και ερμηνεία τόσο αναφορικά με την έρευνα στην κλινική πράξη, όσο και με την έρευνα σε άλλες περιοχές της βιωμένης ανθρώπινης εμπειρίας. Το άρθρο αυτό παρουσιάστηκε σε μία πρώτη μορφή στην Ημερίδα της Επιτροπής Έρευνας της ΕΕΨΨΠΕ το Μάρτιο 2020.
Ψυχανάλυση & Έρευνα
