Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Τσιάντης, Παιδοψυχίατρος-Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής, Αναπλ. Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιών και Εφήβων (ΕΕΨΨΠΕ) και Ιδρυτικό Μέλος και τέως Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας.
Η ΕΕΨΨΠΕ αποχαιρετά τον πρωτοπόρο συνάδελφο και δάσκαλο, που με το πλούσιο επιστημονικό, κλινικό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο του και την αφοσίωση του στην ψυχαναλυτική σκέψη άφησε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα και μία σημαντική προσφορά στην θεμελίωση της Παιδοψυχιατρικής στην Ελλάδα.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Πέμπτη 2/3/23 και ώρα 13:00, στον Ι.Ν. του Προφήτη Ηλία της Αγίας Παρασκευής στην Αθήνα.
Αποχαιρετισμοί Μελών ΕΕΨΨΠΕ
-
Αποχαιρετώ το αγαπημένο μου δάσκαλο Γιάννη Τσιάντη. Θα είναι μέσα μου πάντα!
Δημήτρης Τζίκας -
Αποχαιρετώ ένα πολύτιμο και τρυφερό φίλο, δάσκαλο και συνεργάτη … έναν πρωτοπόρο μαχητή για την εδραίωση της παιδο- ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο, στα νοσοκομεία, στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και εμπνευσμένο ιδρυτή της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιών και Εφήβων. Θα μείνει στο νου και στις καρδιές μας όσο παλεύουμε για τα ίδια ιδανικά.
-
Γνώρισα τον Γ. Τσιάντη ως καθηγητή μου και στη συνέχεια ως διευθυντή της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής στο Παίδων “Η Αγία Σοφία”. Στην Κλινική παρέμεινα περίπου 7 χρόνια και του οφείλω όλη την εμπειρία που συνέλεξα καθώς με ενθάρρυνε να συμμετάσχω σχεδόν παντού: στα Εξωτερικά Ιατρεία, στη Διασυνδετική, στο Τμήμα Ενδονοσοκομειακής Νοσηλείας, στο Ιατρείο Αυτισμού, στο Ιατρείο Μεσογειακής Αναιμίας. Αυτή η εμπειρία με καθόρισε και θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτή τη δυνατότητα που μου έδωσε. Με κράτησε στη Κλινική και μου πρότεινε να πραγματοποιήσω τη διδακτορική μου διατριβή. Όταν κάποια στιγμή έμοιζε ανέφικτο να την προχωρήσω, μου μιλούσε συνεχώς για την ολοκλήρωση της, πως ξέρει οτι δυσκολεύομαι και πως πιστεύει οτι θα τα καταφέρω..επέμεινε πολύ υποστηρικτικά να το πάρω απόφαση, να μην τα παρατήσω, να το παλέψω.. Θέλω να σταθώ σε αυτό γιατί ήταν μία στάση ζωής που τον χαρακτήριζε, τον έκανε να ξεχωρίζει, να πρωτοπορεί: είχε ένα ακούραστο πείσμα, ένα πείσμα ενάντια στις πιθανότητες, ενάντια στις συνθήκες, ενάντια στις δυσκολίες, ένα πείσμα να κατακτήσει τον ορίζοντα και για αυτό μπόρεσε να εμπνεύσει τόσους ανθρώπους γύρω του.
Τον ευχαριστώ για την έμπνευση που πρόσφερε σε εμένα!
Σοφία Ανασοντζή -
«Ότι υπήρξε, ενυπάρχει»
Αποχαιρετώ τον Γ. Τσιαντή με αυτή την έκφραση της Ελένης Βακαλό.
Κρατάω μέσα μου, τις γνώσεις που μου μετέδωσε ως δάσκαλος,
Το βλέμμα, την οξυδέρκεια του, την κρίση του και την μεγάλη του
αγάπη για το κοινό μας αντικείμενο, την αγάπη για το παιδί και την οικογένεια.Κρατάω την απλότητα και την ταπεινότητα του.
Για όσα μου έμαθε με την στάση του, για την ευχαρίστηση και την πληρότητα που ένοιωθα κουβεντιάζοντας μαζί του.
Τον ευχαριστώ.Ευαγγελοπούλου Εύα
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.